ประวัติความเป็นมาของ Marathon Motor Works ของแนชวิลล์

ตั้งอยู่ในเมืองแนชวิลล์เพียงแค่ปิด Interstate 65 ผู้สัญจรผ่านกลุ่มอาคารที่มีเพียงเบาะแสเล็ก ๆ ที่มีชื่อเสียงในอดีตของพวกเขา แบร์รี่วอล์คเกอร์เจ้าของอาคารอาคารแห่งนี้เงียบกริบไปตามทางของเขาและกลับคืนสู่สภาพเดิมก่อน

อาคารหลักสร้างขึ้นใน 1881 ขณะที่ "The Phoenix Cotton Mill" หรือที่เรียกว่า Nashville Cotton Mill อาคาร 1910 ว่างเปล่า

บริษัท ผลิตเชอร์แมน

การผลิตเบียร์อย่างเงียบ ๆ ในแจ็คสันรัฐเทนเนสซีเป็น บริษัท ผู้ผลิตที่เริ่มดำเนินการใน 1874 ภายใต้ชื่อ บริษัท เชอร์แมนแมนูแฟคเจอริ่งหลังจากขายและเปลี่ยนชื่อเป็น "เครื่องยนต์ภาคใต้และโรงงานผลิตหม้อไอน้ำ" พวกเขารวมอยู่ใน 1884 ผลิตเครื่องยนต์เบนซินและหม้อไอน้ำ

โดย 1904 พวกเขากลายเป็นผู้ผลิตรายใหญ่ที่สุดในประเทศนี้ สร้างความสำเร็จให้กับเครื่องยนต์และความมั่งคั่งของ บริษัท ใน 1906 Southern ได้เริ่มผลิตรถยนต์ชิ้นแรกของพวกเขาซึ่งออกแบบโดยวิศวกรที่มีพรสวรรค์ William H. Collier

โดย 1910 รถยนต์ 600 บางรุ่นได้รับการผลิตภายใต้ชื่อแบรนด์ Southern

อาคาร Phoenix Cotton Mill

เครื่องยนต์ภาคใต้และหม้อไอน้ำประสบผลสำเร็จกับรถยนต์ที่ดึงดูดความสนใจของนักธุรกิจที่มั่งคั่งแนชวิลล์ Augustus H. Robinson ผู้รวบรวมกลุ่มนักลงทุนที่ซื้อรถยนต์และย้ายไปยังอาคาร Phoenix Cotton Mill ที่ว่างเปล่า

เรียนรู้ว่าผู้ผลิตรายอื่นกำลังผลิตรถยนต์ชื่อ Southern ดังนั้น William Collier จึงเปลี่ยนชื่อรถ "Marathon" เพื่อเป็นเกียรติแก่ 1904 Olympics

เมื่อการย้ายเสร็จสมบูรณ์มาราธอนขยายสายการผลิตจากเดิมที่ A9 Touring Car และ B9 Rumble seat Roadster โดยมี 1911 ห้ารุ่นและ 1913 ได้เพิ่มขึ้นเป็น 12 รุ่นต่างๆ รถประสบความสำเร็จอย่างสมบูรณ์กับภาครัฐและการผลิตแทบจะไม่สามารถรักษาความต้องการได้ มาราธอนมีตัวแทนจำหน่ายในทุกเมืองใหญ่ในอเมริกา โดย 1912 พวกเขาได้รับความสามารถในการผลิตรถยนต์ 200 รายเดือนโดยมีแผนจะทำ 10,000 เป็นประจำทุกปี

การลดลงของ Marathon Motor Works ของแนชวิลล์

แม้ว่าอนาคตจะสดใสสำหรับงาน Marathon Motor Works ของแนชวิลล์สิ่งที่ซุ่มซ่อนอยู่เบื้องหลังก็ไม่ค่อยเป็นดอกกุหลาบ

ใน 1913 William Collier ได้กล่าวหาว่าผู้บริหารและซัพพลายเออร์ไม่ได้รับค่าตอบแทน บริษัท ได้เห็นประธานาธิบดีสามคนภายในสี่ปี ด้วยการลงทุนที่ไม่ดีและการตัดสินใจในการบริหาร บริษัท มีฐานะทางการเงินที่น่ากลัว การผลิตในแนชวิลล์ได้หยุดลงโดย 1914 เครื่องจักรทั้งหมดถูกซื้อมาโดย Indiana Automakers The Herf Brothers ผู้ผลิตรถอีกหนึ่งปีในอินเดียแนโพลิสภายใต้ชื่อ Herf-Brooks ไม่ทราบว่ามีการผลิตมาราธอนจำนวนเท่าไรแม้ว่าจะมีเพียงแปดตัวอย่างเท่านั้นที่ทราบว่ามีอยู่ในปัจจุบัน

อาคารแนชวิลล์มาราธอนยังคงเปิดอยู่โดยมีทีมงานสร้างโครงกระดูกจนถึง 1918 อาคารนั่งว่างเปล่าจนถึง 1922 เมื่อซื้อโดย บริษัท Werthan Bag และต่อมามีเครื่องจักรสำหรับผลิตถุงผ้าฝ้าย เดิมเครื่องยนต์ภาคใต้และโรงงานหม้อไอน้ำ บริษัท ในแจ็คสันยังทนทุกข์ทรมานหุ้นของ woes การเงิน ใน 1917 บริษัท ได้ขายให้กับนักลงทุนจากคลีฟแลนด์โอไฮโอ ในส่วน 1918 ฝ่ายขายโรงงานได้รับการขายและกลายเป็นที่รู้จักในชื่อ Southern Supply Company

ในอีก 1922 ส่วนที่เหลือของ บริษัท ที่ยิ่งใหญ่เพียงครั้งเดียวถูกซื้อโดยไม่มีใครอื่นนอกเหนือจาก William H. Collier ผู้ดำเนินการ South Engine และ Boiler Works จนกว่าจะสิ้นพระชนม์ใน 1926 เสร็จสิ้น

แบร์รี่วอล์คเกอร์ชาวแจ็คสันซื้ออาคารแนชวิลล์มาราธอนใน 1990 นอกจากนี้เขายังได้เข้าซื้อโรงงานของ Southern Engine และ Boiler Works ในเมืองแจ็คสันรัฐเทนเนสซี